Νταχάου Μάιος 2024
Σάββατο 18 Μαΐου 2024
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ!!
"Εμείς όλοι δεν ανήκουμε σε μία παράταξη, όταν προσεγγίζουμε αυτά τα ζητήματα. Δεν ανήκουμε σε ένα κόμμα.
Ακόμη κι όταν υπάρχουν κόμματα, γιατί τώρα δεν έχουμε κόμματα.
Δεν ανήκουμε σε παρέες, οι οποίες , όπως αποδείχτηκε, ιδιοποιούνται το κράτος και το δημόσιο χρήμα.
Εμείς ανήκουμε και κάνουμε το καθήκον μας, το χρέος μας απέναντι σε κάτι μεγαλύτερο, που είναι η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, ο Πόντος, το Έθνος μας!!..."
Βιβλιογραφία για τη Γενοκτονία
Βιβλιογραφία για τη Γενοκτονία
Ελληνική
Φωτιάδης Ε. Κωνσταντίνος, ''Πόντος γενοκτονία 1919-2019: Οι κραυγές των άφωνων νεκρών περιμένουν.'', Σταμούλης Αντ., 2019
Σταμπουλίδης Λ. Αναστάσιος, ''Πόντος: Οι ρίζες μας'', Ινφογνώμων Εκδόσεις, 2018/6
Τσιρκινίδης Χάρης, ''Επιτέλους τους ξεριζώσαμε... Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης και της Μ. Ασίας μέσα από τα γαλλικά αρχεία.'', Ερωδιός, 8η έκδοση, 2016
Μαλκίδης Θεοφάνης, ''Η Γενοκτονία των Ελλήνων Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος'', Εκδόσεις Αιγαίο, 2010
Οι τρεις φάσεις της Γενοκτονίας και ο ρόλος του Κεμάλ
Πριν από 30 χρόνια ,στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Ελλάδα αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193/1994. Πρωθυπουργός της χώρας μας τότε ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η έκθεση που συνόδευε το σχετικό νομοσχέδιο είχε κατατεθεί από τον, τότε, Υπουργό Εσωτερικών Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ το νομοσχέδιο είχε πάει προς ψήφιση στη Βουλή στις 9 Δεκεμβρίου 1993. Τι είναι όμως γενοκτονία; Σύμφωνα με το ΧΛΝΓ της Ακαδημίας Αθηνών, γενοκτονία είναι η «συστηματική, μαζική και εκτεταμένη εξόντωση φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας».
Η γενοκτονία των Ελλήνων συνεχίζεται
Η γενοκτονία των Ελλήνων
συνεχίζεται
Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη(*)
Ο αφανισμός της ακμάζουσας ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, τον Σεπτέμβριο του 1955, και στη συνέχεια των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου, είναι ενταγμένος στο ευρύτερο πλαίσιο της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής, που δεν σταμάτησε ποτέ και που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, με την προσπάθεια του ολοκληρωτικού αφανισμού των ιδιαίτερων πολιτισμικών στοιχείων γηγενών ελληνικών πληθυσμών, σε όλη την επικράτεια του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Σε περιόδους κρίσεων, οι γενοκτονικές πρακτικές και μέθοδοι ήταν απροκάλυπτα ωμές και αποσκοπούσαν στη φυσική εξόντωση των Ελλήνων. Πολλά χρόνια πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, η βιολογική εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων στον Πόντο και στην υπόλοιπη Μικρασία, αλλά και στην Ανατολική Θράκη, σχεδόν εξαφάνισε την ελληνική παρουσία στα μέρη αυτά.
Σήμερα, το ταυτοτικό κίνημα που αναπτύσσεται στις πατρογονικές εστίες του Ελληνισμού της Ανατολής οδηγεί την Τουρκία σε άλλες πρακτικές, αφού είναι και σχετικά δύσκολο γι᾽ αυτήν να κάνει τα ίδια, σε ένα περιβάλλον όπου υποτίθεται πως τα ανθρώπινα δικαιώματα διασφαλίζονται με διεθνείς συνθήκες. Η γενοκτονία εφαρμόζεται πλέον με μεθόδους που αποσκοπούν στην αποεθνικοποίηση των πληθυσμών αυτών. Και αν ο όρος «γενοκτονία» ακούγεται ίσως υπερβολικός στις μέρες μας, θα ήταν χρήσιμο να ακούσουμε πώς ακριβώς τον προσδιόριζε ένας από τους κατ᾽ εξοχήν ιστορικούς μελετητές του εβραϊκού ολοκαυτώματος, ο Yehuda Bauer, το 1984:
«Γενοκτονία είναι η σχεδιαζόμενη καταστροφή, όπως αυτή συνετελέσθη από τα μέσα ήδη του δέκατου ένατου αιώνα, μιας φυλετικής, εθνικής ή εθνοτικής ομάδας, με τους ακόλουθους τρόπους:
(α) επιλεκτική μαζική δολοφονία της ελίτ ή τμημάτων του πληθυσμού,
(β) εξάλειψη του εθνικού (φυλετικού, εθνοτικού) πολιτισμού και της θρησκευτικής ζωής με αφετηρία την πρόθεση “απεθνικοποίησης”,
(γ) υποδούλωση, με την ίδια ακριβώς πρόθεση,
(δ) καταστροφή της εθνικής (φυλετικής, εθνοτικής) οικονομικής ζωής, με την ίδια πρόθεση,
(ε) βιολογικό αποδεκατισμό μιας πληθυσμιακής ομάδας με απαγωγές παιδιών, ή την παρεμπόδιση μιας φυσιολογικής οικογενειακής ζωής, με την ίδια πρόθεση».
Αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος ότι στο σημερινό τουρκικό κράτος, όπου μάλιστα κυριαρχεί η ισλαμική κουλτούρα, εφαρμόζονται οι περισσότερες από τις παραπάνω μεθόδους, που αποσκοπούν στην ομογενοποίηση των μειονοτικών ομάδων της τουρκικής επικράτειας με την επιβολή του τουρκισμού.
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Θεοφάνης Μαλκίδης στο έργο του «Η Γενοκτονία των Ελλήνων – Ύβρις, Άτις, Νέμεσις, Τίσις(**)» (εκδ. περιοδικού «Ενδοχώρα»):
Παρασκευή 17 Μαΐου 2024
Η Γενοκτονία. Ο πρωτεργάτης Μιχάλης Χαραλαμπίδης και γιατί "ξέχασε" να θέσει το μαζικό έγκλημα η Ελλάδα για ακόμη μία φορά στις επαφές της με την Τουρκία....
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία: Το
ζήτημα το οποίο δεν τέθηκε ( για ακόμη
μία φορά) από την Ελλάδα στις
συζητήσεις με την Τουρκία.....
Από τη συνέντευξή μου στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ
Τον περασμένο Φεβρουάριο
συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την αναγνώριση
της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων. Ήταν
μία σημαντική στιγμή, μία ομολογουμένως ιστορική πράξη τιμής και μνήμης, αποκατάστασης της ιστορίας
και της αλήθειας, την οποία οφείλουμε
στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης - Ένας μεγάλος αγωνιστής της ζωής, της πολιτικής και της ποντιακής ιδέας.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Ένας μεγάλος αγωνιστής της ζωής, της πολιτικής και της ποντιακής ιδέας.
Κεμαλισμός και Ναζισμός
Με πρωτοβουλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη επισκέφθηκαν το κολαστήριο του Νταχάου, σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία και με τη συνεργασία των ποντιακών συλλόγων της Βάδυς Βυδεμβέργης, θέλοντας να υπενθυμίσουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, πως αυτά που έγιναν στο Νταχάου από τον Χίτλερ και τον Ναζισμό, τα υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τον Κεμαλισμό.
Οι αφηγήσεις από τους ξεναγούς για τα όσα υπέστησαν οι κρατούμενοι στο Νταχάου και οι τρόποι θανάτωσης των 40.000 κρατουμένων, ξυπνούσαν μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς (της Καλομάνας στα ποντιακά), γιατί ήταν οι ίδιοι τρόποι με τους οποίους οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, πραγματοποίησαν την γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου.
Γιατί ο Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Κεμάλ πασά, ο οποίος μαζί με τον αιμοσταγή συνεργάτη του, τον Τοπάλ Οσμάν, εφάρμοσαν σε βάρος των ανθρώπων, όλες τις απάνθρωπες μεθόδους...
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΦΟΡΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΦΗ ΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Το κολαστήριο του Νταχάου, επισκέφθηκαν σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία, με πρωτοβουλία των ποντιακών συλλόγων της Βάδυς Βυδεμβέργης, θέλοντας να υπενθυμίσουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, πως αυτά που έγιναν στο Νταχάου από τον Χίτλερ και τον Ναζισμό, τα υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τον Κεμαλισμό. Οι αφηγήσεις από τους ξεναγούς για τα όσα υπέστησαν οι κρατούμενοι στο Νταχάου και οι τρόποι θανάτωσης των 40.000 κρατουμένων, ξυπνούσαν μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς (της Καλομάνας στα ποντιακά), γιατί ήταν οι ίδιοι τρόποι με τους οποίους οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, πραγματοποίησαν την γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Γιατί ο Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Κεμάλ πασά, ο οποίος μαζί με τον αιμοσταγή συνεργάτη του, τον Τοπάλ Οσμάν, εφάρμοσαν σε βάρος των ανθρώπων, όλες τις απάνθρωπες μεθόδους.
Το απάνθρωπο σύνθημα των Ναζί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου, "Η εργασία απελευθερώνει"
Εκατοντάδες απόγονοι των γενοκτονημένων προσφύγων Ελλήνων του Πόντου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων της Βάδυς Βυδεμβέργης, αλλά και από την περιοχή του Μονάχου και του Νταχάου, και βρέθηκαν στο κολαστήριο του Νταχάου να καταθέσουν ένα δάφνινο στεφάνι, στο οποίο είχαν γράψει στα γερμανικά τις λέξεις «Η Μνήμη σας, ο Ανθρωπισμός μας», δείχνοντας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο, πως ο ελληνισμός του Πόντου δεν ξεχνά, και θα αγωνίζεται να επικρατήσει η δικαίωση και η ειρήνη σε όλον τον κόσμο.
Το μνημείο των θυμάτων του Νταχάου
Και μαζί με τους απογόνους των γενοκτονημένων προσφύγων ήταν και ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, ένας Τούρκος πολίτης, ο οποίος γαλουχήθηκε με τον τούρκικο εθνικισμό να θεωρεί τους Έλληνες ως τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού έθνους και όταν ενηλικιώθηκε, έψαξε και έμαθε πως είναι και αυτός Έλληνας στην καταγωγή από τη Λιβερά του Πόντου, και έκτοτε πέρασε 12 χρόνια στις τουρκικές φυλακές γιατί δήλωσε πως είναι Έλληνας και έψαξε μαζί με άλλους Τούρκους δημοκράτες, την γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και τα ντοκουμέντα αυτά τα εξέδωσε σε βιβλίο. Και μαζί τους ήταν και ο Αλί Ερντέμ, ο Τούρκος πολίτης που ζει στη Φραγκφούρτη, που για 16 χρόνων δεν μπορούσε να γυρίσει στην Τουρκία ως ανεπιθύμητος, ο οποίος αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αυτόχρονων λαών της Μικράς Ασίας, και την αναγνώριση της γενοκτονίας, και η Ντεβρίμ Καβάλι, τραγουδίστρια που ζει στην περιοχή της Στουτγάρδης, πολίτης της Τουρκίας, με κουρδικές και αρμενικές ρίζες.
Οι απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία, πέρασαν την πύλη του στρατοπέδου του Νταχάου, το μεσημέρι της Κυριακής 29 Οκτωβρίου 2017, υπό καταρρακτώδη βροχή και κατευθύνθηκαν στο μνημείο, όπου προπορεύονταν με δάφνινο στεφάνι τέσσερις μαυροφορεμένες κοπέλες.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εκφωνεί την ομιλία του μποστά από το μνημείο στο Νταχάου
Λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου, σύντομη ομιλία εκφώνησε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εμπνευστής αυτής της ιδέας, και πρωτοπόρος στην διεκδίκηση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο οποίος είπε: «Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα» και «εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται».
Είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης: «Η ιστορία θα γράψει για την επίσκεψή σας αυτή. Είναι η δικαίωση ενός μεγάλου Τραπεζούντιου του Βησσαρίωνα. Εμείς πήραμε τον δικό του δρόμο. Πρώτος σταθμός το Χαϊδάρι. Εκεί εκτέλεσαν οι Ναζί με άλλους Έλληνες τον Οράτιο Κυριλλίδη από τον Πόντο. Το Χαϊδάρι επέλεξα για να εξηγήσω τί είναι η 19η Μαΐου, το 1990. Οι επόμενοι σταθμοί, η Νυρεμβέργη, το Μεσόβουνο και οι Πύργοι στην Μακεδονία, το Νταχάου της Βαυαρίας σήμερα.
Όταν χρόνια πριν άρχισα αυτόν τον ευγενή αγώνα για την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό μας μου έλεγαν να ξεχάσουμε. Να θυμηθούμε για να ξεχάσουμε απαντούσα. Γιατί η μνήμη είναι ζωή, προστασία της ζωής, τροφοδότρια του ανθρωπισμού. Ενώ η λήθη είναι θάνατος, η επιστροφή στην βαρβαρότητα. Γιατί όταν αντικρίζεις τον απανθρωπισμό, διατηρείς και τροφοδοτείς τον ανθρωπισμό σου. Αυτό είναι το Νταχάου. Ένας τόπος θανάτου που μεταβλήθηκε σε έναν τόπο ζωής.
Επάνω σε αυτήν την απελευθερωτική μνήμη, την κριτική του βάρβαρου παρελθόντος οικοδομήθηκε η νέα γερμανική πολιτεία μετά το έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα.
Το ελληνικό διαρκές ολοκαύτωμα, η Ποντιακή γενοκτονία στερείται των δικών της τόπων μνήμης.
Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα. Επάνω στους άταφους νεκρούς. Να τιμά τους εγκληματίες και τον θάνατο. Να ζει, να ανακυκλώνεται μέσα στο αίμα. Αυτό όμως είναι το πεδίο του δικού της θανάτου.
Οι άταφοι νεκροί μας, τα θύματα του κεμαλισμού, του κεμαλοϊσλαμισμού ζητούν τους δικούς τους τόπους και χρόνους μνήμης. Τους αφιερώσαμε τους χρόνους μνήμης την 19η Μαΐου. Έχουμε χρέος να τους δώσουμε τους τόπους της μνήμης τους. Να μεταβάλουμε τους δικούς τους τόπους θανάτου σε τόπους ζωής. Ο δικός μας δρόμος δεν σταματά στο Νταχάου, στο Άουσβιτς. Συνεχίζεται στη Σάντα, στη Μπάφρα, στην Σαμψούντα, την Τρίπολη, την Κερασούντα, την Μερζιφούντα. Το Τσεβισλίκ στην Ματσούκα, νότια της Τραπεζούντας. Οι νεκροί μας θέλουν το δικό τους ΣΗΜΑ. Για τους Έλληνες το σήμα είναι η συνέχεια της ζωής. Αν πάτε την Κυριακή του Θωμά στα Σούρμενα στην Αττική, θα το καταλάβετε. Θα δείτε την συνομιλία με τους νεκρούς.
Γι’ αυτούς όταν πηγαίνετε στην Ματσούκα, το Τσεβισλίκ θα αφήνετε τα χαρακτηριστικά για εμάς και όλους τους Έλληνες αμάραντα. Όπως αυτά που κρατώ. Μου τα έφεραν από την Σάντα. Θα τα πάω, θα τα επιστρέψω εγώ μια μέρα. Είναι κοντά αυτή η στιγμή. Εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται, είτε είναι από τα Κύθηρα είτε από τον Πόντο.
Το Τσεβισλίκ ήταν χειρότερο του Νταχάου. Και οι ένοχοι για το Τσεβισλίκ είναι πολλοί στη Δύση και στην Ανατολή», κατέληξε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Στη συνέχεια έγινε η κατάθεση στεφάνου από τις τέσσερις μαυροφορεμένες κοπέλες, και όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση άφησαν ένα λουλούδι, ένα τριαντάφυλλο, ένα γαρύφαλο, στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών του κολαστηρίου του Νταχάου, αλλά και των άλλων στρατοπέδων που υπήρξαν θύματα, και στη μνήμη των δικών τους γενοκτονημένων προγόνων, που με άδικο τρόπο τους σκότωσαν οι Τούρκοι εθνικιστές.
Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, πρώτοι από όλους καταθέτουν ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων
Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή όταν ήρθε η ώρα και οι προσκυνητές μνήμης, Έλληνες και Τούρκοι που συμμετείχαν στην εκδήλωση, άφησαν ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων.
Η Ντεβρίμ Καβάλι εμφανώς συγκινημένη αφήνει ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων
Μετά την κατάθεση στεφάνου έγινε ξενάγηση στους χώρους του στρατοπέδου Νταχάου, το οποίο υπήρξε το κολαστήριο για χιλιάδες αιχμαλώτους.
Στην επίσκεψη – προσκύνημα μνήμης στο Νταχάου, ήταν παρόντες πρόεδροι των πρωτοβάθμιων σωματείων της Βάδυς Βυδεμβέργης που διοργάνωσαν την εκδήλωση, οι πρόεδροι και μέλη των συλλόγων Ποντίων Μονάχου και Νταχάου, οι πρώην πρόεδροι της ΟΣΕΠΕ Γιώργος Τσορακλίδης και Γιάννης Μπουρσανίδης, η Αναστασία Ντικ - Κασαπίδου, συντονίστρια της διαρκούς επιτροπής για την προώθηση της γενοκτονίας της ΟΣΕΠΕ, ο Φάνης Μαλκίδης, διδακτωρ κοινωνικών επιστημών από την Ελλάδα και άλλα στελέχη του οργανωμένου ποντιακού χώρου της Γερμανίας.
... Λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εμπνευστής αυτής της ιδέας, εκφώνησε την ομιλία του μποστά από το μνημείο στο Νταχάου.
105th Anniversary of the Genocide of the Greeks of Pontus
105th Anniversary of the Genocide of the Greeks of Pontus
May 19th – The Rememberance day for the Genocide of the Pontiac Greeks. A Sacred Day of Remembrance, for our 353,000 genocided ancestors. A Day of Honour, for the heroic guerrillas who fought against the raging in the mountains of Pontus, defending the right to live, their dignity and freedom. A Rememberance Day for the course of our breed over the last 105 years. From refuge to social and political advancement, from the “Turcosporus” to the “trandhellena”. A day of responsibility for all of us, the descendants of those who did not succeed in genociding the Ottoman and after that the Kemalist regime. The responsibility, to give the moral and historical justice. It is our duty to bequeath a society free from the nightmare of another genocide.
This year, our Federation commemorates 3 different anniversaries, each with its distinct value, however closely related to each other. It is the 50th anniversary of Turkey’s invasion of Cyprus in 1974. The same aggressor has once again devoured the flesh of Hellenism. The civilised West has allowed a crime to be played out for half a century now, without implementing the more than 500 relevant UN resolutions that would have vindicated the victims and restored peace.
30 years ago, in 1994, the Hellenic Parliament unanimously approved a resolution recognizing the Genocide of the Greeks of Pontus and designating the 19th of May as the Remembrance Day. The contribution of the politician, writer and campaigner Michalis Charalambidis, who passed away just a few days ago, is worth of notice.
Πέμπτη 16 Μαΐου 2024
Για την ακύρωση, για την κατάργηση της "Συμφωνίας" των Πρεσπών
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την ακύρωση, για την κατάργηση της "Συμφωνίας" των Πρεσπών
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Αλερτ
στον παρακάτω σύνδεσμο
Για την 19η Μαΐου
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών , στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη, σήμερα τήν Πέμπτη, 16 Μαΐου 2023, περί ώρα 13:05. Σε μια συζήτηση για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, για τον αγώνα για τη διεθνή αναγνώρισή της, αλλά και για τις φετινές Εκδηλώσεις Μνήμης, την προσεχή Κυριακή (19 Μαΐου), μέσα από τις οποίες ο Ποντιακός Ελληνισμός αγκαλιάζει την Κύπρο, διατρανώνοντας το μήνυμα συμπαράστασης στον κυπριακό Ελληνισμό, στον αγώνα για τον τερματισμό της 50χρονης κατοχής της Μεγαλονήσου!!
Για ακρόαση της εκπομπής,
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Θεοφάνης ΜΑΛΚΙΔΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Αντίσταση του Ελληνισμού στην κατοχική Τουρκία
Η ελληνική ιστορία δίνει πάντα έμπνευση για το παρόν και το μέλλον μας. Αντλείς παραδείγματα, πρότυπα και σύμβολα, κατανοείς τα λάθη και προχωράς με ό,τι πιο σπουδαίο έχει γεννήσει αυτός ο τόπος.
19η του Μάη, Ημέρα μνήμης και Ανθρωπισμού
19η του Μάη, Ημέρα μνήμης και Ανθρωπισμού
Αγώνας για την αναγνώριση και διεθνοποίηση της Ποντιακής Γενοκτονίας
Δύο δράσεις με υψηλό συμβολισμό
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)